+ عمری است 

لب خندهای لاغر خود را در دل ذخیره میکنم :

باشد برای روز مبادا

اما در صفحه های  تقویم ، روزی ب نام روز مبادا نیست

من روز مبادا را ساعت 10 صبح با خواندن شعر قیصر شناختم

اما تو چه میدانی روز مبادای من کی است ؟

روز مبادایی ک این همه برایش رنج میکشم ، نمینویسم، 

دوست نمیدارم ، زندگی نمیکنم  ..

راستش را بخواهی خودم هم روز مبادایم را بلد نیستم

شاید اگر زودتر می امدی

و جواب دلتنگی هایم را همانطور ک میخواستم می دادی

حالا من هم روز مبادایم را بلد بودم

اما از ان ظهر سنگین ِ رفتنت ، روز مبادای تقویمم هر روز جا عوض میکند

هر ساعت رنگ عوض میکند